İnsanlar bencil çocuk.İnsanların fena halde canı sıkılıyor.Fakat sen güçlüsün,hissettim.Her şeye mutlu olabilir,gülebilirsin.Bu böyle olması gerektiği için olmalıdır.Bisikletten nasıl düşüyordun?Kanın seni uyuşturup yerden kalkmanı engellemiyor muydu?Bir elin seni şevkatle tutup kaldırmasını hiç beklemedin mi?Ben kalkamazdım, sen kalkıyorsun çocuk.Yalnız ve güçlü.Ben insanlara muhtaçtım oysa sen değilsin.Sen, sen olduğun için güzelsin.Şimdi pamuk şekerini yiyebilirsin.O dünyanın belki en güzel hediyesi.Henüz anne değilim çocuk. Belki bilseydim sana anne olmayı anlatırdım.Dünyanın en güzel hediyesi buymuş, annem anlatmıştı.
Şimdi büyüyebilirsin çocuk.Şimdi zamanın ölümünü izleyebilirsin.Ölüm kalbinin yakınlığıdır unutma...Çok da hatırlama.Çünkü yaşadığın her saniyenin ve her salisenin bir anlamı,bir değeri olmalı.Umut sakla gülüşlerine,çünkü umut huzurdur,bekleyiştir.Kendinde kaybolma...Kaybolmak kesinlikle kötü birisi.Pişmanlıkta öyle.Daha mı güçlü olmak istiyorsun.Mesela gece lambanı söndür ya da ne bileyim ayakkabının bağcığını bağlama.Çünkü düşersin,düştükçe büyürsün,öğrenirsin,güçlenirsin.Ve önemli olan bekleyişlerini yükseklerde kanatlandırma.Üzülürsün çocuk,güçlenmeyi büyümeyi, yürümeyi unutursun.İşte o zaman kaybedersin,yenilirsin.Yaşadığın hayatın anlamı bu değil.Yaşadığın hayatın anlamı hissetmek.Ruhunla, belki kelimelerinle...Sonra sevmek diye de bir duygu var,özlemek.Eğer hissediyorsan özlersin.Özlersen belki sevmenin aslında nasıl da zor, nasıl da kıymetli olduğunu anımsarsın.O zaman büyümüş olursun çocuk.İşte o zaman öğrenmiş,tanımış olursun hayat diye savuşturduğumuz zamanları.Şimdi ben ölüyorum çocuk,
sen biraz yaşa.
Yüreğine sağlık. Ne samimi ve güzel cümleler bunlar. Gerçekten de "zaman gitgide ölüyor ve ölüm, ölümü yaklaştırıyor" Biz ise hayatın kıymetini bilmeden her gün sanki önümüzde yıllar varmış gibi yaşıyoruz. Oysa her gün son günümüzmüş gibi yaşamalı, değer vermeli zamana ve hissetmeye...
YanıtlaSilÇok teşekkür ediyorum.Zamanın oyunları böyle.Kazanabilirsek ne iyi fakat kaybedersek geçen günlerin hepsine bir mutsuzluk,umutsuzluk yayacağız.Önemli olan güzel ve masum günler biriktirmek.Nice umutlu,mutlu günlere...
Silİçimizdeki çocuk hiç büyümesin...onun yaşama masum dokunuşları,anıları bol olsun :)
YanıtlaSilİçindeki çocuğu kaybedenlerde sonsuz bir can sıkıntısı olduğunu düşünüyorum.Kaybetmemek,kaybolmamak dileğiyle :)))
Silmerhaba:)
YanıtlaSilgüzel bir yazıydı.
bloguna defalarca denedim üye olamadım:(
sevgiler
sana da merhaba maviye iz süren :))
Silçok teşekkür ediyorum.linkten deneyebilirsin.
sevgiler:)))
Ben o çocuğu hiç büyütmemeye çalışıyorum ama büyüyor ve küçülüyor hayallerim :)))
YanıtlaSilHayaller küçülmez oysa.Yaşanılabilirliği azalır.Nice güzel hayallerin içinde kırıcı bir gerçeklik vardır.İçindeki çocuk hep saklıdır taki kaybetmeyi kabullendiğin zamana dek.Hayallerini yükseklerde kanatlandırabilirsin.Çünkü asıl mutluluğumuz onlardır.Kendine ve içindeki minik yüreğe sımsıkı sarıl derim.sevgiler :)))))
SilKendim yazmış gibi hissettim bunu. Öyle güzel aktarmışsın ki içimdekileri...
YanıtlaSilÇok teşekkür ediyorum Gülşah.İnsan ruhu işte.Aynı duygular,hisler,yaşanmışlıklar...Kim bilir ki geride kalan his parçalarını.Bizden başka bize iyi gelecek bir tekil yok.Bol gülümseyişli günlere... :))
Sil